Appenzeller – pasterski pies rodzinny

Appenzeller –  wygląd i opis rasy

• Pochodzenie: Szwajcaria
• Klasyfikacja FCI: Grupa II: Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy

Sekcja 3: szwajcarskie psy pasterskie

Numer wzorca: 46

• Rozmiar: samce 52-56 cm, samice 50-54 cm
• Waga: 20-25  kg
• Sierść: krótka, twarda, błyszcząca z gęstym podszerstkiem
• Maść: czarna lub czekoladowa, rdzawe podpalania na kończynach oraz białe znaczenia na głowie i klatce piersiowej
• Długość życia: 12-14 lat
• Charakter: czujny, aktywny, lojalny

Appenzeller – wzorzec rasy

Appenzeller to pies średniej wielkości, o zachowanych proporcjach budowy.

• Czaszka szeroka
• Oczy brązowe, szeroko, głęboko osadzone
• Trójkątne, oklapnięte uszy
• Ogon wywinięty na plecy, skręcony

Sylwetka powinna być muskularna, mocna, ale nieociężała.

Appenzeller – charakter

Jako że Appenzeller to pies pasterski, ma wysoko rozwinięty instynkt opiekuńczy i mocno pilnuje swojego ludzkiego stada. Jest bardzo oddany rodzinie, natomiast do obcych podchodzi z dystansem, może na początku obszczekiwać. Szczekanie to kolejna charakterystyczna cecha tego psa. Przodkowie byli uczeni, aby szczekaniem alarmować pasterzy o potencjalnym zagrożeniu, dlatego na każdą zmianę te psy mogą reagować głośną wokalizacją. Ważne jest, aby nauczyć psa wyciszenia oraz tego, że nie w każdym momencie szczekanie jest wskazane.

Głęboko zakorzeniona potrzeba strzeżenia stada sprawia, że Appenzeller nada się do domu z dziećmi. Otoczy je opieką, obcym nie pozwoli skrzywdzić, jednak należy umieć zapanować nad nadmierną zaborczością.

 Appenzeller – długość życia

Średnia życia Appenzellera to 12-14 lat. Możemy zwiększyć długość życia psa dbając o profilaktykę szczepienną i wykonując regularnie badania krwi naszemu pupilowi. Zaleca się badać krew raz na pół roku. Dzięki takim działaniom jesteśmy w stanie wcześniej wyłapać pewne nieprawidłowości i odpowiednio je zniwelować, zanim nasz pies gorzej się poczuje. Na przedłużenie życia wpływa również w dużej mierze prawidłowo zbilansowana dieta.

Appenzeller – zdrowie

Appenzellery to stosunkowo zdrowe psy. Może zdarzać się sporadyczne występowanie dysplazji stawów łokciowych czy biodrowych u niektórych osobników.

Appenzeller – pielęgnacja

Utrzymanie w czystości Appenzellera jest dość proste. Wystarczy raz w tygodniu wyszczotkować sierść, w okresie linienia częściej. Należy regularnie skracać pazury, jeśli pies sam ich nie ściera. Zbyt długie mogą powodować wady w postawie – pies stawia nogi krzywo, ponieważ bolą go wygięte palce ustawione nieprawidłowo przez opierające się o podłoże pazury. Skracanie powinno odbywać się co 2-3 tygodnie. Przy tym zabiegu warto również zaglądnąć do uszu naszego pupila. Nieprzyjemny zapach, wydzielina lub zaczerwienienie może wskazywać na stan zapalny. Jeśli uszy są czyste, nie należy ich czyścić, żeby nie drażnić niepotrzebnie delikatnej skóry w uchu.

Kąpiele psa zaleca się rzadko – raz na pół roku. Wyjątek to oczywiście sytuacja, gdy pies znajdzie wspaniałą zdobycz na spacerze, pachnącą według niego ponętnie i postanowi się w niej wytarzać. Gdy ze spaceru wróci ubrudzony błotem – wystarczy spłukać go letnią wodą. Kąpiel z szamponem powinna być ograniczana do minimum – szampony zmieniają naturalne pH skóry psa, co przy częstym stosowaniu może przyczynić się do powstawania podrażnień i zapaleń skóry.

Appenzeller –  żywienie

Dieta naszego psa powinna być zbilansowana i pełnowartościowa. Sprawdzą się tutaj wysokomięsne puszki czy sucha karma, oczywiście bez zawartości zbóż. Zboża to składnik kompletnie zbędny w diecie psów, są jedynie wysokokalorycznym (zawierającym bardzo dużo węglowodanów) wypełniaczem, który daje uczucie sytości. Powodują również niepożądaną nadwagę u czworonogów. Prawidłowa karma, mokra czy sucha, powinna zawierać dużą ilość mięsa (min 60%). Karmy z wyższej półki dodatkowo informują ile procent tego mięsa jest pochodzenia mięśniowego, a ile z podrobów. Lepiej jest wybierać te, które mięsa mięśniowego mają najwięcej. Pozostałe składniki to warzywa, owoce, kości bogate w wapń oraz dodatkowe suplementy. Jeśli chcemy mieć pewność z jakiego źródła i jakiej jakości składniki trafiają do miski naszego psa możemy karmić go własnoręcznie komponowaną dietą BARF (Biologically Appropriate Raw Food). Polega ona na procentowym dobieraniu składników przez właściciela. Jest to jednak trudna metoda karmienia, wymaga bardzo dokładnych obliczeń uwzględniających zapotrzebowanie naszego Appenzellera na białko, tłuszcz, kalorie i witaminy. Jeśli przyszły właściciel zdecyduje się na taką formę karmienia, powinien odpowiednio się do tego przygotować – zdobyć wiedzę na ten temat. Warto wówczas skorzystać z rady psiego dietetyka, który pomoże skomponować pełnowartościową dietę dla czworonoga.

Appenzeller – szkolenie i wychowanie

Appenzellery to bardzo mądre psy o dużej łatwości uczenia się. Mogą mieć zapędy do zaborczego chronienia stada – rodziny, więc od małego powinno się stawiać odpowiednie granice i być konsekwentnym. Warto rozważyć uczęszczanie na szkolenia dla psów w zakresie posłuszeństwa.

Kolejną cechą jest wysoka potrzeba ruchu. Psy pasterskie w naturalnych warunkach przemierzały dziesiątki kilometrów dziennie, podążając za stadami bydła czy owiec, w związku z tym codzienna dawka ruchu dla tego psa jest niezbędna. Przyszły właściciel powinien być świadomy potrzeb tego psa. Nie będzie to leniwy kanapowiec. Idealnie sprawdzą się zabawy z frisbee czy agility.

Szkolenie psa powinno rozpocząć się od szczeniaka. Pierwszym nawykiem jaki powinien nabyć taki maluch to załatwianie się na zewnątrz. Kolejnym najważniejszym odruchem to natychmiastowa reakcja na przywołanie. Ta komenda powinna być wręcz „zautomatyzowana”. Pies który bezwarunkowo przybiega na zawołanie, będzie bezpieczniejszy w momencie gdy postanowimy go spuścić ze smyczy. Będzie również dużo łatwiej nad nim zapanować.

Appenzeller – szczeniaki i hodowla

Decydując się na Appenzellera z hodowli, powinniśmy upewnić się w jakich warunkach utrzymywane są w niej zwierzęta. Warto poprosić hodowcę o pokazanie rodziców i innych szczeniąt z miotu. Szczeniaki w momencie opuszczenia hodowli powinny posiadać metrykę, na podstawie której właściciel będzie mógł wyrobić rodowód. Każdy szczeniak powinien mieć założoną również książeczkę zdrowia z aktualnymi szczepieniami i odrobaczeniami adekwatnymi do ich wieku oraz microchipa. Jeśli brakuje którejś z tych rzeczy, powinno wzbudzić to nasze podejrzenie, że hodowla nie jest prawidłowo zarejestrowana i prowadzona – czyli jest pseudohodowlą. Kupno psa z pseudohodowli jest nielegalne. Psy w takich ośrodkach są bardzo często zaniedbane, traktowane jak fabryka szczeniaków. Kupując szczeniaki z takiego miejsca wspomagamy cierpienie zwierząt. Tańsze szczenię wcale nie oznacza okazję – bardzo często chorują przez ominiętą profilaktykę szczepienną i wyleczenie takiego malucha kosztuje bardzo dużo. Zakupienie psa bez rodowodu czy metryki jest absolutnie nieprawidłowe – płacimy wtedy za cierpienie zwierząt umożliwiając funkcjonowanie pseudohodowli.

Warto wybierać szczeniaki z hodowli zarejestrowanych w FCI/ZkwP, ponieważ nałożone są na nie regulacje mające zapewnić dobrostan maluchów oraz dorosłych psów.

Appenzeller – cena

Ile kosztuje więc szczenię z hodowli FCI? Cena waha się od 4,5 – 7 tys. Hodowli w Polsce jest niewiele, dlatego na wymarzonego szczeniaka trzeba czekać dość długo. Jeśli nie chcemy wydawać aż tyle na kupno psa, warto przeglądać grupy w mediach społecznościowych zajmującymi się adopcją psów w typie rasy. Takie adopcje są za darmo. Zdarza się, że z różnych powodów ludzie są zmuszeni do oddania swojego pupila, możemy wówczas dać takiemu psu nowy dom.

Appenzeller – historia rasy, ciekawostki

Początki rasy Appenzeller nie są do końca poznane. Przypuszcza się, że były one początkowo hodowane przez Rzymian w starożytności. Następnie wraz z wojskami dotarły w Alpy w latach 1800. W 1853 roku ukazała się pierwsza wzmianka o tej rasie, z opisem szczekliwych, krótkowłosych psów średniej wielkości zaganiających bydło w regionie Appenzell. Towarzyszyły one na co dzień pasterzom pomagając im w okiełznaniu wielkich stad bydła. Pilnowały „swoich” krów, zaganiając je do stada przez podgryzanie, natomiast obce zwierzęta były przeganiane.
Obecnie wysoka potrzeba ruchu nadal jest głęboko zakorzeniona w tych psach. Appenzellery są zadaniowcami, muszą mieć zajęcie do wykonania. Znudzone potrafią stać się bardzo destrukcyjne.

Appenzeller – dla kogo?

Appenzeller to pies zdecydowanie dla aktywnych osób, które poświęcą mu odpowiednią ilość uwagi i czasu. Idealny właściciel to taki, który lubi uprawiać sport – bieganie, jazda na rowerze, wycieczki górskie. Pies z radością będzie mu w tych aktywnościach towarzyszył.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Seter angielski – idealny pies myśliwski, wspaniały pies rodzinny

Sarplaninac –  pies pasterski z Szar Płaniny

Owczarek chorwacki – pies pasterski i przyjaciel rodziny

Duży szwajcarski pies pasterski czyli DSPP

Wyżeł włoski szorstkowłosy – urodzony pies rodzinny oraz aportujący

Beagle harrier – aktywny pies rodzinny

Owczarek szkocki długowłosy – wzorowy pies rodzinny

Terier irlandzki – czerwony diabeł czy przebojowy pies rodzinny?

Wyżeł niemiecki krótkowłosy – pies rodzinny czy myśliwski?

Owczarek niemiecki – wszechstronny pies rodzinny